Mantıkta tanım konusu beş tümel üzerinden izah edilmiştir. Cins, tür, ayrım, türsel ayrım ve ilinek, tanımın belirlenmesinde önemli rol oynamıştır. Klasik mantıkçılar, genel anlamda tanımı özsel ve ilinek olarak ayırmışlardır. Bu anlamda klasik mantıkçılar özsel tanımın elde edilmesinde cins ve ayrımı, betimleme yaparken ilinek ve genel özellikleri kullanmışlardır. Klasik mantıkçılar özsel tanımda bulunurken tanımlanan nesnenin içsel boyutuna, betimlemede bulunurken nesnenin dışsal boyutuna işaret etmişlerdir. Bu bağlamda tanım mevzusu tarihsel süreçte birçok düşünürün çalışma konusu olmuştur. Ancak tanım hakkında sistematik veya dizgesel anlamda ilk açıklamalarda bulunan kişi Aristoteles olmuştur. Aristoteles’e göre tanım bir şeyin özünü ortaya çıkaran şeydir. Yani ona göre özsel tanım, bilinmek istenin şeyin mahiyetine delalet eder. Bu da ancak bir şeyin yakın cinsi ve yakın ayrımından elde edilir. Bundan dolayı Aristoteles’e göre yetkin ve ideal tanım, özsel tanıma karşılık gelmektedir.  Platon ise tanım konusunda betimleyici bir dil kullanarak Aristoteles’ten farklı bir yaklaşım sergilemiştir. Platon diyaloglarında “adalet”, “devlet”, “iyilik” ve “insanlık” nedir gibi kavramları tanımlarken tasvir edici bir dil kullanmıştır. Aristoteles’in aksine Platon tanımda bulunurken bir şeyin dışsal özelliklerini öne çıkararak açıklamaya çalışmıştır. Dolayısıyla Aristoteles ve Platon’un tanım konusunda farklı görüşler ileri sürdüklerini söyleyebiliriz. Bu çalışmada mantıkta tanım konusu göz önünde bulundurularak iki düşünürün fikirleri karşılaştırılmıştır.

In logic, the subject of definition is explained through five universals. Genus, species, distinction, species distinction, and relation have played an important role in determining definition. In general, classical logicians divided definition into essence and correlative. In this sense, classical logicians used genus and distinction in obtaining the essential definition, and used the principle and general properties in making descriptions. Classical logicians pointed to the internal dimension of the defined object when making an essential definition, and to the external dimension of the object when making a description. In this context, the issue of definition has been the subject of study by many thinkers in the historical process. However, Aristotle was the first person to make a systematic or systematic explanation about definition. According to Aristotle, definition is what reveals the essence of something. In other words, according to him, the essential definition refers to the essence of the thing to be known. This can only be obtained from the proximate genus and proximate distinction of a thing. Therefore, according to Aristotle, the perfect and ideal definition corresponds to the essential definition.  Plato, on the other hand, took a different approach from Aristotle by using a descriptive language about definition. In his dialogues, Plato used a descriptive language when defining concepts such as ‘justice’, ‘state’, ‘goodness’ and ‘humanity’. Unlike Aristotle, Plato tried to explain something by emphasising its external characteristics while making a definition. Therefore, we can say that Aristotle and Plato put forward different views on definition. In this study, the ideas of the two philosophers are compared by considering the issue of definition in logic.