Yabancılara Türkçe öğretiminin tarihi seyri incelendiğinde çok uzak bir geçmişten bahsedemiyoruz. Fakat sistemli ve değerli bir başlangıç olarak Divan-ı Lügati’t-Türk’ü alabiliriz. Eser, Kaşgarlı Mahmut tarafından 11.yy’da yazılmıştır. Amacı, Araplara Türkçeyi öğretmek ve Türkçenin her anlamda güçlü bir dil olduğunu kanıtlamaktır. Bu eserden sonra Codex Cumanicus, Kitabü’l-İdrak Li-lisanü’l-Etrak, Ed-Düreretü’l-Mudiyye Fi’l-Lügati’t-Türkiyye, Et-Tuhfetü’z-Zekiyye Fi’l-Lügati’t-Türkiyye gibi birçok eser farklı yapı ve içeriklerde Türkçe öğretimi amacıyla yazılmıştır. Son yıllarda ise bu alana ciddi bir yoğunlaşma söz konusudur. Yurtdışı bağlantılı projeler, üniversitelerde bölümler, akademik çalışmalar (yüksek lisans ve doktora tezleri), Türkçe öğretim setleri, sertifika programları gibi geniş bir alanda çalışmalar devam etmektedir. Bu gelişmeler doğrultusunda yapılacak her çalışma, Türkçenin farklı kültür ve dillerle ilişkisini daha güçlü hale getirecektir.

Yabancı dil öğretimi üzerine çok sayıda teori, yöntem ve teknik geliştirilmiştir. Bazıları hala kullanılırken bazıları artık ilkel kabul edilmektedir. Değişen dünya ve gelişen teknoloji ile birlikte yöntem-tekniklerde de değişikliklere gidilmektedir. Ancak dil öğretim sürecinde tek yöntem veya tek teknikten yararlanılmasının yeterli olmayacağı genel kabulken “öğretilecek olanın” ne olduğu da önem arz etmektedir. Bahsedilen dil öğretim yöntemlerinden biri de “Okumalı Dil Öğretim Yöntemi” dir. C. Victor Marcel tarafından sistemleştirilen, M. Philip West tarafından geliştirilen okumaya dayalı bir yöntemdir. Bu çalışmada, sözlü halk anlatmalarından biri olan masalların, “Okumalı Dil Öğretim Yöntemi” doğrultusunda yabancı dil olarak Türkçe öğretimindeki kullanılabilirliği sorgulanacak, elde edilen veriler ışığında konu bağlamında birtakım önerilerde bulunulacaktır. Söz konusu önerilerin yabancı dil olarak Türkçenin gelişimine ve yayılmasına katkı sağlaması amaçlanmaktadır.

When the historical course of teaching Turkish to foreigners is examined, we cannot talk about a very distant past. However as a systematic  and valuable start we can get Divan-ı Lügati’t-Türk. The work was written by Mahmut from Kashgar in the 11th century. Its aim is to teach Turkish to Arabs and to prove that Turkish is a strong language in every sense. After this work, many works such as Codex Cumanicus, Kitabü'l-İdrak Li-lisanü'l-Etrak, Ed-Düreretü'l-Mudiyye Fi'l-Lügati't-Türkiyye, Et-Tuhfetü'z-Zekiyye Fi'l-Lügati't-Türkiyye were written for the purpose of teaching Turkish in different structures and contents. In recent years, there has been a serious concentration in this area. Studies in a wide range of fields such as overseas related projects, departments at universities, academic studies (master’s and doctoral theses), Turkish teaching sets, certificate programs continue. Every study to be carried out in line with these developments will make the relationship of Turkish with different cultures and languages stronger.

A large number of theories, methods and techniques have been developed on foreign language teaching. Some are still used, while others are now considered primitive. With the changing world and developing technology, changes are made in method-technics. However, while it is generally accepted that it will not be enough to use a single method or a single technique in the language teaching process, it is also important what is “what is to be taught”. One of the language teaching methods mentioned is “Reading Language Teaching Method”. C. Systemaged by Victor Marcel, M. It is a reading-based method developed by Philip West. In this study, the useability of fairy tales, which is one of the oral public narratives, in Turkish teaching as a foreign language in line with the 'Reading Language Teaching Method' will be questioned, and some suggestions will be made in the context of the subject in the light of the data obtained. These suggestions are aimed to contribute to the development and spread of Turkish as a foreign language.