Bu araştırma, İslam hukukunda kişisel denetim kavramını ve bunun idari reform üzerindeki etkilerini ele almaktadır. Çalışmada, çalışanların kendi kendilerini denetlemeleri olgusu, Kur’an ayetleri, Hz. Peygamber’in hadisleri ve sahabenin uygulamalarından hareketle incelenmiştir. Araştırma, İslam hukukçularının konuya ilişkin ortaya koyduğu farklı bakış açılarını ele almakta ve özellikle iş hayatında bireyin içsel sorumluluğunun önemini vurgulamaktadır. Kendi kendini denetleme, bireyin işine karşı samimi olması, hata ve eksikliklerini fark ederek gidermesi, görevini ihmal etmemesi ve yolsuzluk, rüşvet gibi gayrimeşru yollardan uzak durması açısından büyük önem taşımaktadır. Bu yönüyle kişisel denetim, sadece bireysel bir erdem değil, aynı zamanda idari reformun gerçekleşmesinde etkin bir mekanizma olarak görülmektedir. Tarihsel süreçte, İslam toplumlarında kişisel denetimin gelişimi ve farklı dönemlerdeki uygulamaları da çalışmada incelenmiştir. Araştırmada ulaşılan temel sonuç, çalışanların kişisel denetim bilinciyle hareket etmelerinin hem kamu yararını hem de idari yapının verimliliğini artıracağıdır. Böylece idarede şeffaflık, adalet ve liyakat ilkeleri güçlenmekte, toplumun refahı ve düzeni sağlanmaktadır. Çalışma, modern yönetim anlayışına da katkı sağlayabilecek nitelikte öneriler sunmakta ve İslam hukukunun idari yapıya dair sunduğu ilkelerin güncelliğini ortaya koymaktadır.

This study explores the concept of self-monitoring in Islamic law and its impact on administrative reform. The research investigates the foundations of self-monitoring in light of Quranic verses, the traditions of the Prophet, and the practices of the Companions. It highlights the views of Islamic jurists who emphasized that employees’ internal sense of responsibility is essential for ensuring sincerity in work, correcting mistakes, avoiding negligence, and preventing corruption and bribery. Self-monitoring, therefore, is not merely a moral value but also a key mechanism for achieving administrative reform and strengthening institutional integrity. The study also traces the historical development of this concept, examining how Muslim societies across different eras adopted and implemented the principle of self-accountability. The findings indicate that when employees act with self-monitoring awareness, administrative systems become more efficient, transparent, and just, ultimately serving the public interest and promoting social welfare. Furthermore, the study argues that the principles of Islamic law in this regard remain relevant to contemporary governance, offering valuable insights into modern administrative practices. By fostering sincerity, honesty, and accountability at the individual level, self-monitoring contributes significantly to the establishment of integrity, efficiency, and fairness within public administration. Thus, the research concludes that self-monitoring represents both a spiritual discipline and a practical tool for achieving sustainable reform in administrative systems.